කඳුලක මතකයක්

මට වෙලාවකට හිතෙනව මට කවදාවත් තව කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න පුළුවන් වෙයිද කියල. ඒත් මම පුළුවන් තරම් මගේ හිතේ වද දෙන මේ පරණ මතක අමතක කරන්න හැදුවත් තාමත් පොඩි පෙඩි දේවල් වලින් පරණ මතක මතක් වෙලා මගේ හිතේ ගින්දර තව තව අවුළුවනව. 

හදවත ඉකි බිඳින අතරෙ මම හිනාවකින් ඇස් වල හැම තිස්සෙම නැගෙන පුංචි කඳුළු බිංදු හංගන්න බැලුවත් වෙලාවකට මටත් හොරාටම ඒ කඳුළු බිංදුවක් ඇස් වලින් බේරිලා ඇවිත් කම්මුල් දිගේ සීතලට රූටගෙන ගිහින් උරහිසට වැටෙනකොට මට මතක් වෙනව ඉස්සර ඔයාට දුක හිතිච්ච දවස්වලට මගේ උරහිස තෙත් වෙනකන් අඬපු ඒ හැන්දෑව. ඒ මතක ඇත්තටම සුන්දරද නැත්තම් දුක්බරද කියල නම් කියන්න මගේ හිත සීමාවක් හදල නැති වුනත් මේ වෙනකොට මම තනියම ජීවත් වෙන්න පුරුදු වෙලා. ඒත් දුක හිතෙන වෙලාවට දුක කියන්න, පාළුවක් දැනුනම පාළුව මකා ගන්න කථා කරන්න, හිනා වෙවී ළඟට වෙලා පැය ගනන් මොනවදෝ මන්ද වල් පල් කියව කියව ඉන්න හිටපු ඔයාගෙ උණුහුම වෙනුවට මට අද ඔයා දීල ගියෙ සීතලම සීතල කදුළු බිංදු විතරයි.

එදා පාඩම් කරන ගමන් කරපු විහිලුව අපේ ආදරේට දාපු කොමාව මුළු ජීවිත කාලෙටම වේවි කියල හිතන්න පුළුවන් ද? ඒත් දැන් ඒක ඇත්තක් වෙලා. එයා දැන් මට අයිති නැහැ. වෙන කෙනෙක්ගෙ උනුහුම සොයාගෙන යන්න එයාට සිද්ධ උනෙත් මගේම වැරුද්දෙන්. කෙල්ලට විහිලුවටවත් එයාගෙ ආදරේ කියන්න බාධාවක් නරන්න එපා ඒක එයා වටහ ගන්න විදිය අපි කවදාවත් හිතන විදියෙ එකක් නොවෙන්න පුළුවන්.

ප.ලි. :-

ඉස්සෙල්ල දවසක් සිදත් අයිය කිවුව ඇත්ත කවද හරි හමු වේවි කියල. ඔවු අයියෙ මට එයා හමු වුනා.

රත්ගමය මල්ලි කිවුව හමු වෙච්ච දවසට පෝස්ට් එකක් දාන්න කියල. ඒ පෝස්ට් එක අද මම දැම්ම.

ඒත් ඒ පෝස්ට් එක හිනා වෙන්න පුළුවන් විදියෙ එකක් නොවේවි කියල හිතන් හිටියත් ඒ මගේ ලෝකෙ හිටපු ලස්සන සුරංගනාවිය මට ආයිත් හමු වුනේ පරණ කෙනාම නම් නෙවෙයි. දැන් එයා වෙන කෙනෙක්ගෙ වෙලා...

පවිත්‍ර මල්ලි. උඔ කිවුව හරි වගේ ඇනොත් එයාම තමා. කියල තිබිච්ච දේවල් නම් ඇත්ත.....

ඔයාට සුභ පතනව........

හිතේ දුක ටිකක් නිවා ගන්න කියල ලිවුවෙ...